Τι είναι η διαταραχή χρήσης οπιοειδών;

Επεξήγηση της ορολογίας που αφορά την κατάχρηση ουσιών

Υπάρχουν πολλοί όροι που χρησιμοποιούνται όταν συζητάμε για την κατάχρηση ουσιών.

• Η διαταραχή χρήσης οπιοειδών εμφανίζεται όταν ένα άτομο λαμβάνει οπιοειδή φάρμακα με τρόπο που δεν προβλέπεται για ιατρική πάθηση.
• Ο εθισμός εμφανίζεται όταν κάποιος συνεχίζει να κάνει χρήση ναρκωτικών παρά τις αρνητικές σωματικές και κοινωνικές συνέπειες που προκύπτουν.
• Η εξάρτηση είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται όταν κάποιος βιώνει συμπτώματα στέρησης εάν σταματήσει να παίρνει ένα φάρμακο.
• Η ανοχή εμφανίζεται όταν κάποιος χρειάζεται περισσότερη ποσότητα του φαρμάκου για να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα.

Η διαταραχή χρήσης οπιοειδών εμφανίζεται όταν ένα άτομο κάνει κατάχρηση ή υπερβολική χρήση ορισμένων φαρμάκων ή παράνομων ναρκωτικών που έχουν σχεδιαστεί για να ανακουφίζουν από τον πόνο ή να προκαλούν συναισθήματα ευφορίας ή όπως λέμε στην καθομιλουμένη “μαστούρας “.

Περισσότεροι από 2,1 εκατομμύρια Αμερικανοί εμφανίζουν διαταραχή χρήσης οπιοειδών. Οι θάνατοι από κατάχρηση οπιοειδών έχουν αυξηθεί απότομα τα τελευταία 20 χρόνια- μόνο το 2020 πέθαναν πάνω από 68.000 άνθρωποι από υπερβολική δόση οπιοειδών.

Η διαταραχή της χρήσης οπιοειδών είναι μια σύνθετη κατάσταση που μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Αυτό το άρθρο θα εξηγήσει τα συμπτώματα και τις θεραπευτικές επιλογές για τη διαταραχή χρήσης οπιοειδών.

Θα δώσει επίσης προτάσεις για την αντιμετώπιση της διαταραχής χρήσης οπιοειδών ή την παροχή βοήθειας σε ένα αγαπημένο πρόσωπο που παλεύει με την κατάχρηση οπιοειδών.

Τι είναι τα οπιοειδή;

Τα οπιοειδή βρίσκονται σε συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά του πόνου και σε παράνομα ναρκωτικά του δρόμου, όπως η ηρωίνη.

Παρόλο που τα συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά του πόνου μπορεί να είναι χρήσιμα για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση του μέτριου έως σοβαρού πόνου, ενέχουν υψηλό κίνδυνο εθισμού.

Μπορούν επίσης να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες ή ακόμη και θάνατο όταν χρησιμοποιούνται λανθασμένα.

Τα οπιοειδή μπλοκάρουν τα σήματα πόνου μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος και μπορούν να προκαλέσουν στους ανθρώπους την αίσθηση ότι είναι χαλαροί, χαρούμενοι ή “φτιαγμένοι”. Οι παρενέργειες των οπιοειδών είναι μεταξύ άλλων η επιβράδυνση της αναπνοής, η δυσκοιλιότητα, η ναυτία, η σύγχυση και η υπνηλία.

Τα συνήθη οπιοειδή φάρμακα είναι τα εξής:

• Οξυκωδόνη
• Υδροκοδώνη
• Μορφίνη
• Υδρομορφόνη
• Φεντανίλ
• Μεθαδόνη
• Μεπεριδίνη (Demerol)
• Τραμαδόλη

Τα οπιοειδή συνδυάζονται μερικές φορές με άλλα φάρμακα, όπως η παρακεταμόλη και το Algofren (ιβουπροφαίνη).

Συμπτώματα της διαταραχής χρήσης οπιοειδών

Η διαταραχή χρήσης οπιοειδών εμφανίζεται όταν κάποιος κάνει κατάχρηση των οπιοειδών. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι κάποιος κάνει χρήση περισσότερο από ό,τι του έχει συνταγογραφηθεί ή βιώνει στερητικό σύνδρομο αν σταματήσει να παίρνει το φάρμακο.=

Οι γιατροί αναζητούν τα ακόλουθα σημάδια κατάχρησης οπιοειδών.

• Συνεχής χρήση ακόμη και όταν επηρεάζει τη σωματική ή ψυχολογική υγεία
• Συνεχής χρήση που έχει ως αποτέλεσμα κοινωνικές και διαπροσωπικές συνέπειες
• Αποφυγή κοινωνικών ή ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων
• Δυσκολία στην εκπλήρωση των εργασιακών ή σχολικών υποχρεώσεων
• Αφιέρωση μεγάλου χρόνου στην εξεύρεση οπιοειδών ή στην ανάρρωση από τη χρήση τους
• Λήψη περισσότερων φαρμάκων από τα προβλεπόμενα
• Εμφάνιση πόθου για το ναρκωτικό
• Αδυναμία να μειωθεί ή να σταματήσει η χρήση του ναρκωτικού
• Ανοχή, όπου απαιτείται περισσότερη ποσότητα του φαρμάκου για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα
• Χρήση του φαρμάκου σε επικίνδυνες καταστάσεις
• Εμπειρία συμπτωμάτων στέρησης όταν δεν λαμβάνεται το φάρμακο

Όταν κάποιος κάνει υπερβολική χρήση οπιοειδών, μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα όπως σύγχυση, αυξημένη υπνηλία, ναυτία, ευφορία, δυσκοιλιότητα, συστολή των κόρων των ματιών και μείωση του πόνου.

Εάν κάποιος χρησιμοποιεί περισσότερο φάρμακο από το προβλεπόμενο, η αναπνοή και ο καρδιακός του ρυθμός μπορεί να επιβραδυνθούν σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα. Μπορεί να μην ανταποκρίνεται ή να σταματήσει να αναπνέει.

Σύνδρομο στέρησης

Η μακροχρόνια χρήση οπιοειδών προκαλεί σημαντικές αλλαγές στον εγκέφαλο και σε άλλα όργανα.

Όταν ένα άτομο σταματά ξαφνικά τη χρήση οπιοειδών, μπορεί να εμφανίσει μια σειρά από συμπτώματα.

Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι τα συμπτώματα στέρησης των οπιοειδών μπορεί να είναι τόσο σοβαρά ώστε ορισμένα άτομα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν οπιοειδή κυρίως για να αποφύγουν τα συμπτώματα στέρησης.

Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Κοιλιακές κράμπες
• Λαχτάρα
• Ταραχή
• Διάρροια
• Άγχος
• Αυξημένη αρτηριακή πίεση
• Διασταλμένες κόρες
• Φτέρνισμα
• Ιδρώτα
• Αυξημένο καρδιακό ρυθμό
• Μυϊκό πόνο
• ρινική καταρροή
• Προβλήματα στον ύπνο
• Ανατριχίλα
• Ιδρώτας
• Δάκρυα
• Τρεμούλιασμα

Θεραπεία της διαταραχής χρήσης οπιοειδών

Η διαταραχή της χρήσης οπιοειδών εμφανίζεται συχνά σε συνδυασμό με άλλες καταστάσεις, όπως η κατάχρηση αλκοόλ. Αυτό μπορεί να κάνει τη θεραπεία της πιο δύσκολη.

Η διαταραχή χρήσης οπιοειδών θεωρείται μια χρόνια υποτροπιάζουσα κατάσταση, πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα μπορεί να χρειαστούν πολλαπλούς κύκλους θεραπείας και διατρέχουν τον κίνδυνο να κάνουν κατάχρηση οπιοειδών στο μέλλον.

Η θεραπεία για τη διαταραχή χρήσης οπιοειδών περιλαμβάνει συνήθως συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας.

Αυτό ονομάζεται φαρμακευτικά υποβοηθούμενη θεραπεία. Η φαρμακευτικά υποβοηθούμενη θεραπεία έχει πολύ υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας σε σύγκριση με τη μεμονωμένη ψυχοθεραπεία.

• Ψυχοθεραπεία για τη διαταραχή χρήσης οπιοειδών

Οι έρευνες δείχνουν ότι η συμβουλευτική υποστήριξη βοηθά τους ανθρώπους να παραμείνουν στη θεραπεία και μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής.

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, οικογενειακή θεραπεία ή προγράμματα 12 βημάτων.

Είναι πολύ σημαντικό τα άτομα να έχουν ένα δίκτυο υποστήριξης από την οικογένεια, τους φίλους και τους εκπαιδευμένους συμβούλους που θα τα στηρίξουν στην ανάρρωσή τους και θα αποτρέψουν την υποτροπή.

Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη διαταραχή χρήσης οπιοειδών

Τα φάρμακα μπορούν να μειώσουν τη σφοδρή επιθυμία και να ελαχιστοποιήσουν τα συμπτώματα στέρησης. Τα συνήθη φάρμακα περιλαμβάνουν τη Methadose (μεθαδόνη) και το Belbuca (βουπρενορφίνη).

Αυτά τα φάρμακα μπορεί να είναι χρήσιμα κατά τα πρώτα στάδια της θεραπείας για τη μείωση των συμπτωμάτων στέρησης.

Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται υπό την επίβλεψη ενός γιατρού καθώς ενέχουν τον δικό τους κίνδυνο παρενεργειών, εξάρτησης και στέρησης.

Ορισμένα φάρμακα, όπως η ναλτρεξόνη, εμποδίζουν τα οπιοειδή να συνδεθούν με τα κύτταρα που προκαλούν ευφορία, πράγμα που σημαίνει ότι εάν ένα άτομο χρησιμοποιεί οπιοειδή ενώ παίρνει αυτά τα φάρμακα, δεν θα βιώσει ” μαστούρα “.

Αυτό μπορεί να διαρρήξει τη θετική συσχέτιση μεταξύ της χρήσης οπιοειδών και της ευφορίας.

Η ναλτρεξόνη δεν προκαλεί ευφορία και δεν ενέχει κίνδυνο εθισμού. Είναι πιο αποτελεσματική σε μεταγενέστερα στάδια της ανάρρωσης αφού κάποιος έχει σταματήσει τη χρήση οπιοειδών.

Το Suboxone είναι ένα φάρμακο που συνδυάζει ναλτρεξόνη και βουπρενορφίνη ως μέρος ενός συγκροτημένου προγράμματος αποτοξίνωσης.

Τα νέα σκευάσματα της ναλτρεξόνης και της βουπρενορφίνης σας επιτρέπουν να λαμβάνετε τα φάρμακα μόνο μία φορά το μήνα μέσω ένεσης. Αυτό ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο να ξεχάσετε ή να παραλείψετε ένα χάπι.