Τι είναι η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα;

Η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα (ΑΣ) είναι ένας τύπος αρθρίτιδας κατά τον οποίο η χρόνια φλεγμονή προσβάλλει κυρίως την πλάτη και τον αυχένα (σπονδυλική στήλη).

Σε σοβαρές περιπτώσεις, τα οστά της σπονδυλικής στήλης μπορεί να συγχωνευθούν ή να προσκολληθούν μεταξύ τους (κατάσταση που είναι επίσης γνωστή και ως αγκύλωση).

Αυτές οι συμφύσεις έχουν ως αποτέλεσμα μια άκαμπτη και ανελαστική σπονδυλική στήλη. Ως αποτέλεσμα, η μη φυσιολογική στάση του σώματος μπορεί να είναι μια συνέπεια.

Η πάθηση μπορεί μερικές φορές να αφορά και άλλες αρθρώσεις, όπως τα ισχία, τα γόνατα, οι αστράγαλοι ή οι ώμοι.

Η νόσος μπορεί επίσης να προσβάλλει διάφορα όργανα συστηματικά – συστηματικά σημαίνει ότι προσβάλλει ολόκληρο το σώμα και όχι μόνο ένα μέρος του σώματος.

Η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα (ΑΣ) ανήκει σε μια ομάδα παθήσεων που είναι γνωστές ως σπονδυλοαρθροπάθειες.

Τι είναι οι σπονδυλοαρθροπάθειες;

Οι σπονδυλοαρθροπάθειες είναι αρθριτικές παθήσεις που επηρεάζουν τα οστά της σπονδυλικής στήλης και τις γύρω αρθρώσεις.

Τουλάχιστον 2,7 εκατομμύρια ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες πάσχουν από σπονδυλοαρθρίτιδα.

Άλλες σπονδυλοαρθροπάθειες είναι οι εξής:

• Αντιδραστική αρθρίτιδα
• Ψωριασική αρθρίτιδα
• Εντεροπαθητική αρθρίτιδα ή αρθροπάθεια συνδεόμενη με φλεγμονώδη εντερικά νοσήματα

Οι σπονδυλοαρθροπάθειες είναι είτε αξονικές είτε περιφερικές, ανάλογα με το ποιες αρθρώσεις εμπλέκονται.

Οι αξονικές αναφέρονται σε παθήσεις που αφορούν τη σπονδυλική στήλη, ενώ οι περιφερικές αφορούν ασθένειες που προσβάλλουν άλλες αρθρώσεις εκτός της σπονδυλικής στήλης.

Η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα είναι μια αξονική σπονδυλοαρθροπάθεια.

Συμπτώματα αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας

Τα συμπτώματα της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας αρχίζουν συνήθως πριν από την ηλικία των 45 ετών. Εμφανίζονται γενικά σε στάδια.

• Πρώιμα συμπτώματα

Τα πρώιμα συμπτώματα της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας είναι τα εξής:

• Πόνος και δυσκαμψία στην περιοχή της μέσης
• Πόνος που επιδεινώνεται μετά από ανάπαυση ή αδράνεια και βελτιώνεται με τη δραστηριότητα
• Πρωινή δυσκαμψία που διαρκεί περισσότερο από 30 λεπτά

Τελικά, ο πόνος και η δυσκαμψία προχωρούν και εξελίσσονται σε χρόνια συμπτώματα.

Χρόνια συμπτώματα

Με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος και η δυσκαμψία μπορεί να επεκταθούν από τη σπονδυλική στήλη μέχρι τον αυχένα.

Όταν συμβεί αυτό, μπορεί να εμφανίσετε τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Τα οστά της σπονδυλικής στήλης και του αυχένα μπορεί να συγκολληθούν
• Περιορισμένο εύρος κίνησης
• Μειωμένη ευκαμψία της σπονδυλικής στήλης
• Μπορεί να συμμετέχουν οι ώμοι, οι γοφοί και άλλες αρθρώσεις

Ο πόνος στο ισχίο, τη βουβωνική χώρα ή τους γλουτούς μπορεί να δυσχεράνει το περπάτημα.

Εάν συμμετέχει ο θώρακάς σας, η μη φυσιολογική διαστολή του θώρακα μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στην αναπνοή.

Επιπλέον, μπορεί να επηρεαστούν οι τένοντες και οι σύνδεσμοι, με αποτέλεσμα την αχίλλειο τενοντίτιδα και την πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Συστηματικά συμπτώματα

Η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα είναι επίσης συστηματική νόσος, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν συμπτώματα σε όλο το σώμα, όπως:

• Πυρετό
• Κόπωση
• Φλεγμονή των ματιών
• Φλεγμονή του εντέρου
• Καρδιαγγειακά ή πνευμονικά προβλήματα (σπάνια)

Παρά το γεγονός ότι οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα, περισσότεροι άνδρες από ό,τι γυναίκες αναπτύσσουν τη νόσο.

Η ηλικία έναρξης της νόσου είναι συνήθως μεταξύ 17 και 35 ετών.

Αιτίες

Η αιτία της πάθησης είναι άγνωστη, αλλά ο γενετικός δείκτης, HLA-B27, είναι παρών στο 90% των ατόμων με τη νόσο, υποδηλώνοντας μια γενετική σχέση.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν αναπτύσσουν αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα όλοι όσοι έχουν τον δείκτη HLA-B27.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Σπονδυλίτιδας, πάνω από 60 άλλα γονίδια ή γενετικοί δείκτες καθιστούν τους ανθρώπους ευάλωτους στην ΑΣ.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένα περιβαλλοντικό γεγονός που αποτελεί το έναυσμα σε συνδυασμό με τη γενετική προδιάθεση προκαλεί την εκδήλωση της νόσου.

• Περιβαλλοντικά αίτια

Οι ερευνητές εικάζουν ότι μπορεί να υπάρχουν περιβαλλοντικοί παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας.

Ορισμένες από τις περιβαλλοντικές αιτίες της Αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας μπορεί να είναι οι εξής:

• έκθεση σε ορισμένες λοιμώξεις
• έκθεση σε ορισμένες τοξίνες
• μηχανική καταπόνηση/τραυματισμός των προσβεβλημένων αρθρώσεων
• αλλαγές στο μικροβίωμα (ο πληθυσμός των βακτηρίων που κατοικούν στο παχύ έντερο)
• φλεγμονή του εντέρου

• Γενετικά αίτια

Τα άτομα με παραλλαγές ορισμένων γονιδίων έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα. Μια τέτοια γονιδιακή παραλλαγή είναι γνωστή ως HLA-B27.

Το γονίδιο HLA χρησιμοποιείται για την παραγωγή μιας σημαντικής πρωτεΐνης για το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το 90 % των ατόμων που διαγιγνώσκονται με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα έχουν θετικό τεστ για την παραλλαγή HLA-B27.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί, ωστόσο, ότι δεν εμφανίζουν τη νόσο όλοι όσοι έχουν την παραλλαγή του γονιδίου HLA-B27, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες εκτός από τη γενετική.

Πιστεύεται επίσης ότι και άλλα γονίδια παίζουν ρόλο στην αύξηση του κινδύνου εμφάνισης ΑΣ, συμπεριλαμβανομένου ενός γονιδίου γνωστού ως ERAP-1.

Άλλα γονίδια που εμπλέκονται με το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί επίσης να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.

• Παθοφυσιολογικά αίτια

Οι ερευνητές εξακολουθούν να εργάζονται για να διαλευκάνουν τους πιθανούς φυσικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα.

Πιστεύεται ότι τουλάχιστον εν μέρει οφείλεται σε μεταβολές του ανοσοποιητικού συστήματος του ατόμου.

Για παράδειγμα, οι ερευνητές πιστεύουν σήμερα ότι ένα ανοσοποιητικό σηματοδοτικό μόριο γνωστό ως IL-17 μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη νόσο.

Διάγνωση

Οι γιατροί βασίζουν τη διάγνωση στα συμπτώματα, τη φυσική εξέταση, τις εξετάσεις αίματος και τις απεικονιστικές εξετάσεις.

Δεδομένου ότι τα πρώιμα συμπτώματα της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθρίτιδας μπορεί να μιμούνται άλλες παθήσεις, οι γιατροί χρησιμοποιούν διαγνωστικές εξετάσεις για να αποκλείσουν άλλες ρευματικές παθήσεις.

Εάν άλλες εξετάσεις δεν εμφανίζουν στοιχεία ρευματοειδούς παράγοντα και ρευματοειδείς όζους, αυτό βοηθά στη διάκριση από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Εξετάσεις αίματος

Παρόλο που καμία εξέταση αίματος δεν μπορεί να διαγνώσει οριστικά την ΑΣ, ορισμένες εξετάσεις παρέχουν σημαντικές διαγνωστικές ενδείξεις.

Αυτές οι εξετάσεις είναι οι εξής:

• Εξέταση του παράγοντα HLA-B27
• Δοκιμές για μη ειδική φλεγμονή (ρυθμός καθίζησης και CRP)

Οι εξετάσεις αυτές βοηθούν στη διαμόρφωση της κλινικής εικόνας, αλλά δεν είναι διαγνωστικές.

Για παράδειγμα, ενώ το 95% των λευκών ατόμων με ΑΣ έχουν το γονίδιο HLA-B27, μόνο το 50% των μαύρων ατόμων με την πάθηση έχουν το HLA-B27. Επομένως, οι εξετάσεις αίματος αποτελούν αναξιόπιστο αυτοτελές διαγνωστικό κριτήριο.

Απεικόνιση

Οι απεικονιστικές μελέτες δείχνουν συχνά χαρακτηριστικές αλλαγές στα οστά των ιερολαγόνιων αρθρώσεων (χώρος μεταξύ του ιερού οστού και των οστών του ισχίου).

Αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι ορατές στις ακόλουθες εξετάσεις:

• Ακτινογραφία
• Μαγνητική τομογραφία (MRI)

Οι γιατροί χρησιμοποιούν ακτίνες Χ για να αξιολογήσουν ενδείξεις βλάβης στις αρθρώσεις και τη σπονδυλική στήλη.

Ωστόσο, μπορεί να χρειαστούν χρόνια μετά την έναρξη των συμπτωμάτων για να γίνουν αυτές οι βλάβες ορατές.

Η μαγνητική τομογραφία μπορεί συχνά να τις εντοπίσει νωρίτερα από την ακτινογραφία.

Θεραπεία

Οι στόχοι της θεραπείας αφορούν τη μείωση του πόνου, της δυσκαμψίας και της φλεγμονής, την πρόληψη της παραμόρφωσης και τη διατήρηση της λειτουργίας και της στάσης του σώματος.

• Φάρμακα κατά του πόνου

Πολλά φάρμακα αντιμετωπίζουν την ΑΣ. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) αποτελούν θεραπεία πρώτης γραμμής για την πάθηση, και πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μόνο τα φάρμακα ΜΣΑΦ για τη διαχείρισή της.

Ωστόσο, όταν ο πόνος δεν ελέγχεται καλά από τα ΜΣΑΦ, τα αναλγητικά ή φάρμακα κατά του πόνου μπορεί να βοηθήσουν.

• Αναστολείς πρωτεϊνών και μορίων

Οι αναστολείς του παράγοντα νέκρωσης του όγκου (αναστολείς του TNF) εμποδίζουν μια πρωτεΐνη που ονομάζεται TNFα προκειμένου να περιορίσουν τη φλεγμονή.

Αυτά τα φάρμακα έχουν δείξει σημαντικές βελτιώσεις στη δραστηριότητα της νόσου.

• DMARDs

Τα DMARDs (τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα) επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.

Συνήθως, η σουλφασαλαζίνη βοηθά τα άτομα με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα και περιφερική αρθρίτιδα που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναν αναστολέα του TNF.

Η μεθοτρεξάτη από μόνη της μπορεί να βοηθήσει ορισμένα άτομα, αλλά γενικά είναι ανεπαρκής για την ΑΣ.

Ομοίως, ένα άλλο DMARD, το Arava (λεφλουνομίδη), έχει ελάχιστο ή καθόλου όφελος για τη θεραπεία της ΑΣ.

• Κορτικοστεροειδή

Σπάνια, οι γιατροί συνταγογραφούν μια βραχυπρόθεσμη θεραπεία με κορτικοστεροειδή από το στόμα.

Αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μακροπρόθεσμα.

• Φυσικοθεραπεία

Η φυσικοθεραπεία και η άσκηση αποτελούν σημαντικό μέρος οποιουδήποτε σχεδίου θεραπείας για την αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα.

Η άσκηση είναι απαραίτητη για τη διαχείριση της νόσου και τη διατήρηση της κινητικότητας και της λειτουργικότητας του ατόμου.

Πρόγνωση

Μερικοί άνθρωποι έχουν ήπια πορεία της νόσου και μπορούν να εργαστούν και να λειτουργήσουν κανονικά.

Άλλοι αναπτύσσουν σοβαρή νόσο και ζουν με πολλούς περιορισμούς.

Παρόλο που ορισμένα άτομα με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα αναπτύσσουν απειλητικές για τη ζωή τους εξωαρθρικές (εκτός της άρθρωσης) επιπλοκές, αυτό είναι σπάνιο και δεν ισχύει για τους περισσότερους.

Συνήθως, το άτομο αντιμετωπίζει κυμαινόμενη νοσολογική δραστηριότητα, η οποία είναι διαχειρίσιμη ως επί το πλείστον.

Μια μειοψηφία ατόμων με τη νόσο επιτυγχάνει ένα στάδιο όπου τα συμπτώματα μειώνονται και περνούν σε ύφεση.

Διαχείριση της Αγκυλοποιητικής Σπονδυλίτιδας στην καθημερινότητα

Μια σπονδυλική στήλη που είναι συγχωνευμένη ή λιγότερο εύκαμπτη είναι πιο επιρρεπής σε κατάγματα.

Επομένως, πρέπει να έχετε υπόψη σας αυτόν τον πρόσθετο κίνδυνο και να λαμβάνετε προφυλάξεις.

Προστατεύστε τη σπονδυλική σας στήλη περιορίζοντας ή αποφεύγοντας συμπεριφορές που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο πτώσης, όπως:

• Περιορίζοντας την κατανάλωση αλκοόλ
• Εγκαθιστώντας χειρολαβές
• Μαζεύοντας τα χαλιά που ρίχνετε στο σπίτι σας
• Αποφεύγοντας τις δραστηριότητες υψηλής επίπτωσης

Επιπλέον, σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μαξιλάρι που τοποθετεί τον αυχένα και την πλάτη σας σε καλή ευθυγράμμιση ενώ ξεκουράζεστε ή κοιμάστε.

Και χρησιμοποιείτε πάντα τη ζώνη ασφαλείας όταν οδηγείτε ή είστε επιβάτης σε όχημα.

Τα άτομα με αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα που καπνίζουν θα πρέπει να το κόψουν για να μειώσουν τον κίνδυνο αναπνευστικών προβλημάτων.

Και μην ξεχνάτε τη σημασία της συμμετοχής σε ένα πρόγραμμα άσκησης για την ενδυνάμωση της σπονδυλικής σας στήλης και τη βελτίωση της συνολικής υγείας των αρθρώσεών σας.