Tennis Elbow: Τι είναι ο αγκώνας του τενίστα ή αλλιώς η έξω επικονδυλίτιδα;

Ο αγκώνας του τενίστα είναι ένας τραυματισμός λόγω υπερβολικής χρήσης που εκδηλώνεται όταν οι τένοντες (ιστοί που συνδέουν τους μύες με τα οστά) υπερφορτώνονται, οδηγώντας σε φλεγμονή, εκφύλιση και πιθανή ρήξη.

Συνήθως προσβάλλει τους παίκτες του τένις που πιάνουν τη ρακέτα τους πολύ σφιχτά.

Αλλά ο καθένας μπορεί να αναπτύξει αυτή την επώδυνη κατάσταση, ιατρικά γνωστή ως έξω ή βραγχιονοκερκιδική επικονδυλίτιδα.

Πόσο συχνός είναι ο αγκώνας του τενίστα;

Μεταξύ του 1% έως 3% των ανθρώπων παθαίνουν αγκώνα του τενίστα.

Είναι πιο συχνός σε άτομα ηλικίας 30 έως 50 ετών και επηρεάζει όλα τα φύλα.

Ποιος μπορεί να πάθει αγκώνα του τενίστα;

Οποιοσδήποτε εκτελεί τακτικά επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες που χρησιμοποιούν έντονα τους πήχεις, τους καρπούς ή τα χέρια μπορεί να πάθει αγκώνα του τενίστα.

Ο αγκώνας του τενίστα μπορεί να επηρεάσει τόσο τους ερασιτέχνες όσο και τους επαγγελματίες:

Παίκτες του μπέιζμπολ και του σόφτμπολ.
Μπόουλερς.
Ξιφομάχους.
Γκολφέρ.
Παίκτες του τένις, του σκουός, του pickleball και του racquetball.

Οι άνθρωποι που εργάζονται σε ορισμένα επαγγέλματα είναι επίσης πιο επιρρεπείς στην πάθηση αυτή:

Εργαζόμενοι σε γραμμές συναρμολόγησης και μηχανικοί αυτοκινήτων.
Κρεοπώλες και σεφ.
Ξυλουργοί, καθαριστές, ελαιοχρωματιστές και υδραυλικοί.
Οδοντίατροι.
Κηπουροί και συντηρητές κήπων.
Μανικιουρίστες.
Μουσικοί.

Ο αγκώνας του τενίστα επηρεάζει το ένα χέρι ή και τα δύο χέρια;

Ο αγκώνας του τενίστα συνήθως επηρεάζει την κυρίαρχη πλευρά σας.

Αλλά ανάλογα με το είδος των επαναλαμβανόμενων δραστηριοτήτων, μπορεί να τον εμφανίσετε και στα δύο χέρια.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του αγκώνα του τενίστα και του αγκώνα του παίκτη του γκολφ;

Ο αγκώνας του τένις είναι μια πάθηση του πλάγιου (εξωτερικού) επικονδύλιου τένοντα ή του εξωτερικού τμήματος του αγκώνα.

Ο αγκώνας του παίκτη του γκολφ είναι μια πάθηση του έσω (εσωτερικού) επικονδύλιου τένοντα, ή του εσωτερικού τμήματος του αγκώνα.

Ο ιατρικός όρος για τον αγκώνα του παίκτη του γκολφ είναι έσω επικονδυλίτιδα.

Τα άτομα με αγκώνα του γκόλφερ έχουν πόνο στο εσωτερικό του αγκώνα που ακτινοβολεί προς τα κάτω στο χέρι.

Μπορεί επίσης να έχουν μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα δάχτυλα.

Οι παίκτες του γκολφ μπορεί να πάθουν αγκώνα του τενίστα , όπως και οι παίκτες του τένις μπορεί να αποκτήσουν αγκώνα του παίκτη του γκολφ.

Τι προκαλεί τον αγκώνα του τενίστα;

Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις του βραχίονα μπορεί να προκαλέσουν κόπωση των μυών του αντιβραχίου σας.

Ένας μόνο τένοντας συνδέει αυτόν τον μυ με το οστέινο εξόγκωμα στο εξωτερικό του αγκώνα σας (πλάγιος κόνδυλος).

Καθώς ο μυς σας κουράζεται, ο τένοντας αναλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος του φορτίου. Αυτή η υπερφόρτωση μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και πόνο, γνωστή ως τενοντίτιδα.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η υπερφόρτωση μπορεί να προκαλέσει μια εκφυλιστική κατάσταση γνωστή ως χρόνια τενοντίτιδα.

Μαζί η τενοντίτιδα και η χρόνια τενοντίτιδα μπορούν στη συνέχεια να οδηγήσουν σε ρήξη του τένοντα.

Μερικές φορές, ένας ξαφνικός τραυματισμός του χεριού ή του αγκώνα προκαλεί αγκώνα του τενίστα).

Σπάνια, οι άνθρωποι αναπτύσσουν την πάθηση χωρίς γνωστό λόγο (ιδιοπαθής αγκώνας του τενίστα).

Ποια είναι τα συμπτώματα του αγκώνα του τενίστα;

Ο αγκώνας του τενίστα είναι συνήθως αποτέλεσμα υπερβολικής χρήσης. Τα συμπτώματα τείνουν να εμφανίζονται αργά.

Ο πόνος μπορεί να χειροτερεύει με την πάροδο εβδομάδων και μηνών. Τα σημάδια του αγκώνα του τενίστα είναι τα εξής:

Κάψιμο ή πόνος στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα σας που μπορεί να μεταφερθεί στον καρπό σας ( η αίσθηση αυτή μπορεί να χειροτερεύει τη νύχτα).
Πόνος όταν στρέφετε ή λυγίζετε το χέρι σας (για παράδειγμα, για να γυρίσετε ένα πόμολο πόρτας ή να ανοίξετε ένα βάζο).
Ακαμψία ή πόνος κατά την έκταση του χεριού σας.
Πρησμένη άρθρωση του αγκώνα που είναι ευαίσθητη στην αφή.
Αποδυναμωμένη λαβή όταν προσπαθείτε να κρατήσετε αντικείμενα όπως ρακέτα, κλειδί, στυλό ή το χέρι κάποιου.

Ποιες είναι οι επιπλοκές του αγκώνα του τενίστα;

Ο πόνος από τον αγκώνα του τενίστα μπορεί να δυσχεράνει την εργασία ή την εκτέλεση σωματικών δραστηριοτήτων.

Η πάθηση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη λαβή σας, γεγονός που μπορεί να καταστήσει δύσκολη τη σύλληψη αντικειμένων.

Σε γενικές γραμμές, ο αγκώνας του τενίστα δεν προκαλεί σοβαρά, μακροπρόθεσμα προβλήματα.

Πώς αντιμετωπίζεται ή θεραπεύεται ο αγκώνας του τενίστα;

Ο αγκώνας του τενίστα μπορεί να καλυτερεύσει από μόνος του με λίγη ή και καθόλου θεραπεία.

Ωστόσο, η αποκατάσταση αυτή μπορεί να διαρκέσει έως και 18 μήνες.

Υπάρχουν αποδεδειγμένες μη χειρουργικές τεχνικές που μπορούν να επιταχύνουν την ανάρρωσή σας.

Οι μη χειρουργικές και ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες για τον αγκώνα του τένις είναι οι εξής:

Ξεκούραση: Μπορεί να χρειαστεί να σταματήσετε ή να μειώσετε τις δραστηριότητές σας για αρκετές εβδομάδες ώστε να δώσετε χρόνο στους τένοντες να επουλωθούν.
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): Τα ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένης της ιβουπροφαίνης και της ναπροξένης, είναι δυνατόν να ανακουφίσουν τον πόνο και τη φλεγμονή.
Στηρίγματα: Ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει να φορέσετε ένα αφαιρούμενο νάρθηκα στήριξης που ονομάζεται νάρθηκας αντίρροπης δύναμης. Αυτό το εργαλείο αποφορτίζει τους τένοντες και τους μύες.
Φυσικοθεραπεία: Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας μπορούν να ενισχύσουν τους μύες του αντιβραχίου και τη λαβή σας. Το μασάζ, ο υπέρηχος ή άλλες τεχνικές διέγερσης των μυών μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της λειτουργίας.
Στεροειδείς ενέσεις: Τα ενέσιμα κορτικοστεροειδή ανακουφίζουν προσωρινά τον πόνο και τη φλεγμονή των αρθρώσεων. Αυτές οι ενέσεις πρέπει να γίνονται στη σωστή περιοχή, γι’ αυτό και πολλοί θεραπευτές εκτελούν αυτές τις ενέσεις υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
Θεραπεία με πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP): Τα αιμοπετάλια είναι μικροσκοπικά θραύσματα κυττάρων στο αίμα σας που βοηθούν στην επούλωση των τραυμάτων. Κατά τη διάρκεια μιας ένεσης θεραπείας με πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP), ο γιατρός σας αφαιρεί μια μικρή ποσότητα αίματος και διαχωρίζει τα αιμοπετάλια από άλλα κύτταρα του αίματος. Στη συνέχεια, εγχέει τα συμπυκνωμένα αιμοπετάλια στην τραυματισμένη περιοχή υπό την καθοδήγηση υπερήχων.
Εξωσωματική θεραπεία με κρουστικά κύματα: Τα ηχητικά κύματα μπορούν να διασπάσουν τον ουλώδη ιστό. Στη συνέχεια, βελτιώνεται η ροή του αίματος στην κατεστραμμένη περιοχή.
Ελάχιστα επεμβατική τενοντοτομή: Ο πάροχός σας μπορεί να εκτελέσει μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία για την αφαίρεση εκφυλισμένου τενόντιου ιστού από το εσωτερικό του τένοντά σας. Αυτή η διαδικασία (που ονομάζεται TenJet) χρησιμοποιεί μια συσκευή βελόνας με αλατούχο διάλυμα υψηλής πίεσης για τη δημιουργία αναρρόφησης και την υδροτομή του εκφυλιστικού τενόντιου ιστού. Αυτή μπορεί να είναι μια εναλλακτική λύση αντί μιας μεγαλύτερης χειρουργικής επέμβασης.

Εάν τα συμπτώματα δεν βελτιωθούν μετά από 6 έως 12 μήνες μη χειρουργικών θεραπειών, ο θεράπων ιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση, όπως αρθροσκοπική ή ανοικτή εκτομή του τένοντα ή αποκατάσταση του τένοντα.

Η χειρουργική επέμβαση συνήθως περιλαμβάνει την αφαίρεση του τραυματισμένου τένοντα και του μυός.

Ο πάροχός σας αντικαθιστά τον κατεστραμμένο ιστό με υγιή τένοντα και μυ από ένα άλλο μέρος του σώματός σας.

Η ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει τέσσερις έως έξι μήνες.

Πώς μπορώ να αποτρέψω τον αγκώνα του τενίστα;

Τα παρακάτω βήματα μπορούν να σας βοηθήσουν να αποφύγετε τον αγκώνα του τενίστα:

Μην πιέζετε ενάντια στον πόνο. Ο πόνος είναι ο τρόπος του σώματός σας να σας μιλήσει και πρέπει να το ακούσετε. Το να πιέζετε ενάντια στον πόνο μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη του τένοντα και σε πιθανή ρήξη.
Ελέγξτε τον εξοπλισμό σας όσον αφορά τη σωστή εφαρμογή. Για παράδειγμα, οι σκληρές ή χαλαρές ρακέτες μπορεί να μειώσουν την πίεση στο αντιβράχιο σας.
Σηκώστε βάρη για να δυναμώσετε τους μυς των πήχεων και του καρπού.
Τεντώστε τους καρπούς και τους βραχίονες πριν ξεκινήσετε την εργασία ή μια δραστηριότητα.
Φορέστε ένα στήριγμα αγκώνα για να μην επιδεινωθούν τα συμπτώματα.

Ποια είναι η πρόγνωση (προοπτική) για τα άτομα που έχουν αγκώνα του τενίστα;

Περίπου το 95% των ατόμων με αγκώνα του τενίστα βελτιώνονται με μη χειρουργικές θεραπείες.

Στη συνέχεια, μπορούν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους.

Μπορεί να χρειαστούν από 6 έως 18 μήνες για να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.

Ένας μικρός αριθμός ατόμων χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Το 80% έως 90% των ατόμων που χειρουργούνται βλέπουν τα συμπτώματά τους να βελτιώνονται μέσα σε ένα χρόνο.