Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας σχετίζονται με την αντίστοιχη πάθηση, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί όταν υπάρχει περίσσεια ουρικού οξέος στον οργανισμό.

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να είναι αιφνίδια και σοβαρά, προκαλώντας πόνο, ερυθρότητα και πρήξιμο στην προσβεβλημένη άρθρωση, συχνότερα στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού.

Οι κρίσεις εμφανίζονται συχνότερα τη νύχτα ή τις πρώτες πρωινές ώρες. Παρόλο που η σοβαρότητα των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να ποικίλλει, έχει την τάση να εξελίσσεται σταδιακά και να επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.

Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε παραμόρφωση των αρθρώσεων και σε προοδευτικό περιορισμό της κίνησης της προσβεβλημένης άρθρωσης.

Τα συχνά συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με το στάδιο της πάθησης. Οι κρίσεις κατά τα αρχικά στάδια της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί συχνά να είναι ήπιες και διαχειρίσιμες, αλλά έχουν την τάση να επιδεινώνονται σε κάθε επόμενη κρίση.

Τα τρία στάδια περιγράφονται σε γενικές γραμμές ως εξής:

Ασυμπτωματική υπερουριχαιμία, κατά την οποία δεν υπάρχουν συμπτώματα αλλά αρχίζουν να σχηματίζονται κρύσταλλοι ουρικού οξέος γύρω από μια άρθρωση
Οξεία διαλείπουσα ουρική αρθρίτιδα, κατά την οποία τα συμπτώματα εκδηλώνονται και υποτροπιάζουν
Χρόνια τοφική ουρική αρθρίτιδα, κατά την οποία οι κρύσταλλοι ουρικού οξέος σχηματίζουν ογκώδεις εναποθέσεις, που ονομάζονται τόφοι, μέσα και γύρω από τις αρθρώσεις. Το γεγονός αυτό προκαλεί επίμονη φλεγμονή και άλλες μακροχρόνιες επιπλοκές.

Οξεία διαλείπουσα ουρική αρθρίτιδα

Τα πιο συνηθισμένα σημάδια των κρίσεων ουρικής αρθρίτιδας είναι τα εξής:

Ξαφνικός και έντονος πόνος στις αρθρώσεις, που περιγράφεται ως αίσθηση σπασμένου οστού, σοβαρού εγκαύματος ή μαχαιριάς με γυαλί.
Οίδημα των αρθρώσεων, ερυθρότητα και θερμότητα που προκαλούνται από την οξεία φλεγμονή
Δυσκαμψία και πόνος στις αρθρώσεις κατά την κίνηση
Ήπιος πυρετός
Κόπωση

Πάνω από τις μισές περιπτώσεις ουρικής αρθρίτιδας στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού αφορούν τη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση στη βάση της. Άλλα συνήθη σημεία εμφάνισης των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας είναι το πόδι, το γόνατο, ο αστράγαλος, η φτέρνα, ο αγκώνας, ο καρπός και τα δάκτυλα του χεριού.

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί συχνά να εμφανιστούν σε ριπές (μαζεμένα επεισόδια), όταν τα επίπεδα ουρικού οξέος είναι διαρκώς αυξημένα. Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή ως υπερουριχαιμία.

Αν δεν χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή, οι οξείες εξάρσεις της ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να διαρκέσουν από ώρες έως εβδομάδες. Μολονότι ο πόνος μπορεί να εκδηλωθεί ξαφνικά, έχει την τάση να εντείνεται στην αρχή μιας κρίσης πριν υποχωρήσει σταδιακά.

Οι κρίσεις είναι πιο πιθανό να εκδηλωθούν τη νύχτα ή τις πρώτες πρωινές ώρες. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην αφυδάτωση του οργανισμού κατά τη διάρκεια της νύχτας που αυξάνει τη συγκέντρωση ουρικού οξέος στον οργανισμό και στις χαμηλότερες θερμοκρασίες που ευνοούν την κρυστάλλωση του ουρικού οξέος.

Θα υποχωρήσει η ουρική αρθρίτιδα από μόνη της;

Τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας συνήθως κορυφώνονται εντός των πρώτων 24 ωρών από την έναρξή τους. Θα αρχίσουν σιγά-σιγά να υποχωρούν, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς θεραπεία. Δεν παύει να είναι πολύ σημαντικό να επισκεφθείτε τον γιατρό σας για να γίνει διάγνωση και να αποφύγετε τυχόν επιπλοκές.

Χρόνια ουρική αρθρίτιδα με τόφους

Η χρόνια υπερουριχαιμία μπορεί να οδηγήσει σε εκτενή σχηματισμό τόφων κάτω από το δέρμα, καθώς και μέσα και γύρω από μια άρθρωση. Η συσσώρευση αυτών των σκληρών, ογκωδών εναποθέσεων μπορεί να διαβρώσει τα οστά και τους χόνδρους και να οδηγήσει στην ανάπτυξη χρόνιας τοφικής ουρικής αρθρίτιδας και χρόνιων συμπτωμάτων αρθρίτιδας.

Με την πάροδο του χρόνου, η άρθρωση μπορεί να παραμορφωθεί και να παρεμποδιστεί η ευκινησία και η ίδια η κίνηση.

Οι περισσότεροι τόφοι αναπτύσσονται στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού, γύρω από τα δάκτυλα των χεριών ή στην άκρη του αγκώνα, αλλά οι όζοι από τόφους μπορούν να εμφανιστούν ουσιαστικά οπουδήποτε στο σώμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να διαπεράσουν το δέρμα και να προκαλέσουν οζίδια που θυμίζουν κιμωλία και έχουν τη μορφή κρούστας. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αναπτύσσονται στα αυτιά, στις φωνητικές χορδές ή ακόμη και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης.

Οι επιπλοκές της ουρικής αρθρίτιδας

Οι αρθρώσεις και το δέρμα δεν είναι τα μόνα όργανα που μπορεί να επηρεαστούν από την ουρική αρθρίτιδα. Η μακροχρόνια, μη θεραπευμένη υπερουριχαιμία μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό κρυστάλλων στα νεφρά, οδηγώντας στην ανάπτυξη πέτρας στα νεφρά.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αναπτυχθεί μια κατάσταση γνωστή ως οξεία νεφροπάθεια από ουρικό οξύ, που οδηγεί σε νεφρική δυσλειτουργία και ταχεία πτώση της νεφρικής λειτουργίας. Τα συμπτώματα της οξείας νεφροπάθειας από ουρικό οξύ μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά μπορεί να αφορούν τα εξής:

Μειωμένη παραγωγή ούρων
Υψηλή αρτηριακή πίεση
Ναυτία
Κόπωση
Δύσπνοια
Αναιμία
Οίδημα ιστών (πρήξιμο), κυρίως στα κάτω άκρα
«Ουραιμικός παγετός» κατά τον οποίο η ουρία που εκκρίνεται με τον ιδρώτα κρυσταλλώνεται στο δέρμα

Τα άτομα με υποκείμενη νεφρική νόσο διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν οξεία νεφροπάθεια από ουρικό οξύ.

Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ουρική αρθρίτιδα

Μπορεί να έχετε περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξετε ουρική αρθρίτιδα εάν έχετε ορισμένες γενετικές διαταραχές ή οικογενειακό ιστορικό ουρικής αρθρίτιδας. Ο διαβήτης, η νεφρική νόσος ή η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι μεταξύ των καταστάσεων που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ουρικής αρθρίτιδας. Τα φάρμακά σας, οι παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής σας, όπως η χρήση αλκοόλ, και η διατροφή σας μπορεί να συμβάλλουν στα συμπτώματα και στη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας.

Πότε πρέπει να επισκεφθείτε έναν γιατρό

Δεν θα εμφανίσουν όλοι συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας τα οποία θα επιδεινωθούν και δεν θα χρειαστούν όλοι θεραπεία για τη μείωση του ουρικού οξέος. Ωστόσο, εάν αγνοήσετε τα συμπτώματα ή δεν λάβετε μέτρα για να αποφύγετε τις κρίσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες επιπλοκές.

Τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα μερικές φορές πιστεύουν ότι μια παρατεταμένη απουσία συμπτωμάτων σημαίνει ότι η νόσος έχει αυτομάτως εξαλειφθεί. Αυτό συνήθως δεν ισχύει. Εάν δεν ελεγχθεί η υποκείμενη αιτία των υψηλών επιπέδων ουρικού οξέος, συχνά μέσω αλλαγών στη διατροφή, τότε η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εξελιχθεί αθόρυβα.

Διάγνωση

Θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν γιατρό για να κάνετε διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας ή της εξέλιξης της νόσου. Αυτό ισχύει ιδίως εάν:

Αυτή είναι η πρώτη σας κρίση. Ακόμη και αν δεν σας χορηγηθεί θεραπεία, μπορεί να επωφεληθείτε από τη διατροφή και άλλες τροποποιήσεις που αφορούν τον τρόπο ζωής σας για να μειώσετε τον κίνδυνο μελλοντικών κρίσεων.
Τα συμπτώματά σας δεν βελτιώνονται μετά από 48 ώρες ή διαρκούν περισσότερο από μία εβδομάδα. Εάν λαμβάνετε θεραπεία, αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές.
Έχετε υψηλό πυρετό. Ενώ ένας ήπιος πυρετός μπορεί να συνοδεύει μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας, ένας υψηλός πυρετός (πάνω από 39 βαθμούς Κελσίου) μπορεί να αποτελεί ένδειξη λοίμωξης.

Η διάγνωση θα περιλαμβάνει μια φυσική εξέταση και ένα ιστορικό της υγείας σας. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της αιτίας των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας. Ορισμένες συνηθισμένες εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας είναι οι εξής:

Ανάλυση αρθρικού υγρού, που χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό κρυστάλλων ή τόφων στο υγρό που περιβάλλει την άρθρωση

Εξετάσεις αίματος για την αξιολόγηση της λειτουργίας των νεφρών, όπως τα επίπεδα κρεατινίνης, και τον αριθμό των κυττάρων του αίματος
Δείγματα ούρων για τον έλεγχο των επιπέδων ουρικού οξέος
Ακτινογραφία ή άλλες απεικονιστικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της υγείας ή της παραμόρφωσης των οστών ή των αλλαγών σε μια άρθρωση

Αυτές οι εξετάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον αποκλεισμό της ψευδοουρικής αρθρίτιδας, της σηπτικής αρθρίτιδας και άλλων πιο κοινών τύπων αρθρίτιδας που συγκαταλέγονται στις καταστάσεις που μπορεί να θεωρηθούν λανθασμένα ως ουρική αρθρίτιδα.