Πέτρες στη χολή (χολολιθίαση). Ποιες είναι οι αιτίες;

Οι χολόλιθοι είναι αντικείμενα που μοιάζουν με πέτρες και αναπτύσσονται στη χοληδόχο κύστη ή στους χοληφόρους πόρους (το σύστημα που θυμίζει σωλήνες μέσα στο ήπαρ).

Οι χολόλιθοι μπορεί να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ως προς το μέγεθος, από μικροσκοπικούς κόκκους άμμου έως αντικείμενα μεγέθους μπάλας του γκολφ.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι μικρές πέτρες μπορούν συχνά να προκαλέσουν τα περισσότερα προβλήματα.

Πρόκειται για πέτρες που μπορούν να βγουν από τη χοληδόχο κύστη και να κολλήσουν.

Οι μεγαλύτερες πέτρες συνήθως παραμένουν αθόρυβα στη χοληδόχο κύστη.

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι πολλοί άνθρωποι που έχουν πέτρες στη χολή δεν ενοχλούνται ποτέ από αυτές και μπορεί να μην γνωρίζουν καν ότι οι πέτρες υπάρχουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρειάζεται θεραπεία.

Οι πέτρες στη χολή αποτελούνται από σκληρυμένα υλικά στον οργανισμό σας. Συνήθως, υπάρχουν δύο τύποι:

Χοληστερινικοί: Η χοληστερόλη αποτελείται από λιπαρές ουσίες στο αίμα και βρίσκεται σε όλο το σώμα. Πρόκειται για τον πιο συνηθισμένο τύπο χολόλιθων.

Χολερυθρινικοί (που αποτελούνται κυρίως από χολερυθρίνη): Η ουσία αυτή δημιουργείται όταν τα ερυθρά αιμοσφαίρια διασπώνται στο ήπαρ.

Η υπερβολική ποσότητα χολερυθρίνης μπορεί πράγματι να διαφύγει στην κυκλοφορία του αίματος και να προκαλέσει το κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών (ίκτερος).

Οι χολόλιθοι που αποτελούνται από χοληστερόλη έχουν κατά κανόνα πρασινωπό χρώμα. Είναι πιο συνηθισμένο να έχετε χολόλιθους που αποτελούνται από χοληστερόλη παρά άλλους τύπους λίθων.

Οι χολόλιθοι βρίσκονται συνηθέστερα στη χοληδόχο κύστη, ως λίθοι χοληστερόλης.

Οι χολόλιθοι μπορούν επίσης να ταξιδέψουν από τη χοληδόχο κύστη στον κοινό χοληδόχο πόρο, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος από τους αγωγούς (σωλήνες) στο ήπαρ.

Οι πέτρες του κοινού χοληδόχου πόρου είναι πολύ λιγότερο συχνές από τις πέτρες της χολής.

Οι πέτρες που βρίσκουν το δρόμο τους στον κοινό χοληδόχο πόρο μπορεί να δημιουργήσουν πιο σοβαρές ιατρικές καταστάσεις από ό,τι οι πέτρες που παραμένουν στη χοληδόχο κύστη.

Οι πέτρες του κοινού χοληδόχου πόρου μπορεί να αποφράξουν τον κοινό χοληδόχο πόρο, με αποτέλεσμα μια σοβαρή λοίμωξη που ονομάζεται χολαγγειίτιδα.

Αυτές οι πέτρες μπορούν επίσης να προκαλέσουν παγκρεατίτιδα, μια επώδυνη κατάσταση που προκαλείται από φλεγμονή του παγκρέατος.

Οι πέτρες στον κοινό χοληδόχο πόρο μπορούν να αφαιρεθούν χωρίς χειρουργική επέμβαση με τη χρήση ενός ενδοσκοπίου.

Η αφαίρεση της χοληδόχου κύστης απαιτεί χειρουργική επέμβαση, η οποία συνήθως γίνεται λαπαροσκοπικά (μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία).

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα μικρό όργανο που βρίσκεται κάτω από το συκώτι, στη δεξιά πλευρά του σώματός σας.

Η δουλειά της χοληδόχου κύστης είναι να αποθηκεύει και να διανέμει τη χολή – ένα υγρό που βοηθά στην πέψη των λιπών των τροφών που καταναλώνετε.

Η χοληδόχος κύστη είναι πράσινη. Αυτό οφείλεται στη χολή που βρίσκεται μέσα στη χοληδόχο κύστη.

Η χολή είναι ένα μείγμα χοληστερόλης, χολερυθρίνης, χολικών αλάτων και λεκιθίνης.

Η χοληδόχος κύστη συνδέεται με άλλα μέρη του πεπτικού συστήματος μέσω μιας σειράς αγωγών.

Αυτοί οι αγωγοί βοηθούν στη μεταφορά της χολής και βοηθούν στην όλη διαδικασία διάσπασης της τροφής.

Τελικά, η χολή βρίσκει το δρόμο της στον κοινό χοληδόχο πόρο, όπου περνάει μέσω ενός ειδικού σφιγκτήρα (βαλβίδα από μυ), στο λεπτό έντερο.

Μόλις φτάσει εκεί, η χολή μπορεί να αναμιχθεί απευθείας με την τροφή που περιμένει να χωνευτεί.

Στη συνέχεια, ο κοινός χοληδόχος πόρος αδειάζει τη χολή στο δωδεκαδάκτυλο, το πρώτο τμήμα του πολύ μακρού λεπτού εντέρου.

Δεν ταξιδεύει όλη η χολή απευθείας από το ήπαρ στο δωδεκαδάκτυλο.

Ένα άλλο τμήμα της χολής κινείται από το ήπαρ στη χοληδόχο κύστη μέσω ενός ειδικού αγωγού που ονομάζεται κυστικός πόρος.

Η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει τη χολή, η οποία είναι διαθέσιμη για να χρησιμοποιηθεί για την πέψη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Εάν καταναλωθεί ένα λιπαρό γεύμα, τότε η χοληδόχος κύστη λαμβάνει σήμα να συσπαστεί και να συμπιέσει λίγη από την αποθηκευμένη χολή στον κοινό χοληδόχο πόρο, από όπου περνάει στο λεπτό έντερο για να αναμειχθεί με την τροφή.

Όλη η χολή καταλήγει στο λεπτό έντερο, όπου βοηθά στην πέψη των τροφών.

Η χολή παράγεται στο ήπαρ και είναι ένας συνδυασμός χοληστερόλης, χολερυθρίνης, χολικών αλάτων και λεκιθίνης.

Το διάλυμα αυτό βοηθά στη διάσπαση του λίπους κατά τη διαδικασία της πέψης.

Η χολή απελευθερώνεται είτε απευθείας στο λεπτό έντερο από τον ηπατικό πόρο (που προέρχεται κατευθείαν από το ήπαρ) είτε από τους χοληφόρους πόρους αφού αποθηκευτεί στη χοληδόχο κύστη.

Ολόκληρο το σύστημα των αγωγών ονομάζεται χολικό σύστημα. Η χολή αποτελεί σημαντικό μέρος της πέψης και εξέρχεται από το σώμα με τα κόπρανά σας.

Οι χολόλιθοι μπορεί να αναπτυχθούν για διάφορους λόγους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται τα εξής:

Σχηματίζονται όταν υπάρχει μια σημαντική συγκέντρωση χοληστερόλης ή χολερυθρίνης στη χολή.

Αναπτύσσονται εάν η χοληδόχος κύστη είναι οκνηρή και δεν αδειάζει εντελώς από τη χολή.

Εμφανίζεται σε άτομα με άλλες παθήσεις, όπως:

• Κίρρωση του ήπατος.
• Διαταραχές του αίματος.
• Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Όταν χάνετε γρήγορα βάρος.

Τα συμπτώματα των χολόλιθων μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με το μέγεθος του χολόλιθου.

Οι περισσότεροι χολόλιθοι δεν προκαλούν καθόλου συμπτώματα.

Αυτοί οι χολόλιθοι είναι γνωστοί ως σιωπηροί λίθοι και δεν απαιτούν καμία θεραπεία.

Όταν οι χολόλιθοι προκαλούν συμπτώματα, αυτά μπορεί να είναι τα εξής:

• Πόνος στην άνω μέση κοιλιακή χώρα ή στην άνω δεξιά κοιλιακή χώρα.
• Συνοδός πόνος στον δεξιό ώμο.
• Πόνος στο στήθος.
• Ναυτία και εμετός.
• Επαναλαμβανόμενα παρόμοια επεισόδια.
• Ίκτερος (κίτρινη απόχρωση του δέρματος και των ματιών).

Ο πόνος είναι το κύριο σύμπτωμα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι με πέτρες στη χολή.

Ο πόνος αυτός είναι σταθερός και μπορεί να διαρκέσει από 15 λεπτά έως αρκετές ώρες.

Τα επεισόδια, τα οποία μπορεί να είναι έντονα, γενικά υποχωρούν μετά από μία έως τρεις ώρες περίπου.

Τα άτομα που έχουν αυτά τα επώδυνα επεισόδια, αν και είναι δυσάρεστα, δεν διατρέχουν κανέναν ιατρικό κίνδυνο.

Οι χολόλιθοι μπορεί να προκαλέσουν οξεία χολοκυστίτιδα, η οποία είναι μια πιο σοβαρή κατάσταση όταν η χοληδόχος κύστη φλεγμαίνει πραγματικά.

Αυτό συμβαίνει εάν μια πέτρα φράξει τον κυστικό πόρο, γεγονός που αυξάνει την πίεση μέσα στη χοληδόχο κύστη.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να απαιτήσει χορήγηση αντιβιοτικών, νοσηλεία και ακόμη και επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Οι πέτρες που περνούν από τη χοληδόχο κύστη και εισέρχονται στον κοινό χοληδόχο πόρο μπορεί να προκαλέσουν πλήρη απόφραξη του πόρου με ίκτερο, λοίμωξη και παγκρεατίτιδα.

Ενδέχεται να αισθάνεστε πόνο σε διάφορα σημεία, όπως:

• Πάνω μέρος της κοιλιάς, στη δεξιά πλευρά.
• Ανάμεσα στις ωμοπλάτες.
• Κάτω από τον δεξιό ώμο.

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται πόνο λόγω των χολόλιθων, μερικές φορές αναφερόμαστε σε αυτόν αποκαλώντας τον κολικό της χολής.

Υπάρχουν δύο ειδικές καταστάσεις που μπορεί να μιμούνται τα συμπτώματα των χολόλιθων.

Στην πρώτη, ορισμένες χοληδόχοι κύστεις περιέχουν μια παχιά λάσπη, η οποία δεν έχει διαμορφωθεί σε πραγματικές πέτρες.

Μερικές φορές η λάσπη γίνεται αισθητή για να προκαλέσει συμπτώματα παρόμοια με τον πραγματικό πόνο από πέτρες στη χολή.

Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια ασυνήθιστη κατάσταση που ονομάζεται αλιθιασική χολοκυστίτιδα, όταν η χοληδόχος κύστη φλεγμαίνει, αλλά δεν υπάρχουν πέτρες.

Αυτή αντιμετωπίζεται γενικά με χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης.

Μπορεί να έχετε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξετε χολόλιθους εάν:

• Είστε γυναίκα.
• Είστε άνω των 40 ετών.
• Έχετε οικογενειακό ιστορικό χολόλιθων (μέλη της οικογένειάς σας είχαν πέτρες στη χολή).
• Είστε υπέρβαροι.
• Έχετε χάσει μεγάλη ποσότητα βάρους σε σύντομο χρονικό διάστημα.
• Έχετε διαβήτη.
• Έχετε νόσο του Crohn.
• Κάνετε διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και χοληστερόλη.
• Λαμβάνετε φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη.
• Παίρνετε διάφορα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των αντισυλληπτικών από το στόμα.
• Έχετε ορισμένες διαταραχές του αίματος.
• Έχετε ινδιάνικη ή μεξικανική καταγωγή.

Τα άτομα που είναι υπέρβαρα ή σχεδιάζουν να χάσουν βάρος -είτε μέσω ενός προγραμματισμένου διατροφικού σχήματος είτε μέσω μιας χειρουργικής επέμβασης- διατρέχουν πράγματι αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης χολόλιθων.

Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος για διάφορους λόγους.

Τα άτομα που είναι υπέρβαρα μπορεί να ακολουθούν δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη.

Η χολή σας έχει ήδη χοληστερόλη, αλλά αν η διατροφή σας έχει υπερβολικές ποσότητες χοληστερόλης, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να συγκεντρωθεί στη χολή σας και να δημιουργηθεί χολολιθίαση από χοληστερόλη.

Η ταχεία απώλεια βάρους αποτελεί επίσης πρόβλημα. Η χοληδόχος κύστη αποτελεί μέρος της διαδικασίας της πέψης.

Κρατάει τη χολή στην άκρη σαν μια δεξαμενή αποθήκευσης. Στη συνέχεια, η χοληδόχος κύστη απελευθερώνει τη χολή μέσω των αγωγών και εντός του εντέρου για να βοηθήσει στη διάσπαση της τροφής.

Αν ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα διατροφής που μειώνει σημαντικά την πρόσληψη θερμίδων ή αν κάνετε μια χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους, το συκώτι σας εκκρίνει επιπλέον χοληστερόλη στη χολή.

Η χοληδόχος κύστη μπορεί μερικές φορές να είναι “τεμπέλικη” και να μην είναι σε θέση να συστέλλεται δυναμικά, γεγονός που οδηγεί επίσης στο σχηματισμό χολόλιθων.

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστρική παράκαμψη ή σε άλλη χειρουργική επέμβαση που θα οδηγήσει σε ταχεία απώλεια βάρους διατρέχουν κίνδυνο σχηματισμού χολολίθων.

Για το λόγο αυτό, οι χειρουργοί μπορεί να αφαιρέσουν τη χοληδόχο κύστη προληπτικά κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης απώλειας βάρους.

Εάν σκέφτεστε να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους ή να κάνετε μια χειρουργική επέμβαση, είναι σημαντικό να συζητήσετε τους κινδύνους που διατρέχετε με τον γιατρό σας.

Αυτό μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντικό εάν είχατε πέτρες στο παρελθόν.

Είναι σύνηθες οι πέτρες στη χολή να εμφανίζονται περισσότερες από μία φορές.

Χολόλιθοι μπορεί να εμφανιστούν τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Είναι πιο συνηθισμένο να βλέπουμε χολόλιθους σε ενήλικες μέσης ηλικίας.

Ωστόσο, οι ενήλικες δεν είναι οι μόνοι που εμφανίζουν πέτρες στη χολή.

Μία από τις προκλήσεις που αφορούν τους χολόλιθους στα παιδιά είναι ο εντοπισμός των συμπτωμάτων.

Τα μικρά παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να εκφράσουν το πού εντοπίζεται ο πόνος. Εάν το παιδί σας έχει ασυνήθιστα συμπτώματα ή κοιλιακό πόνο, καλέστε το γιατρό σας.

Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη εξέταση για την ανίχνευση των χολόλιθων είναι το υπερηχογράφημα.

Το υπερηχογράφημα είναι μια ανώδυνη και ακριβής διαδικασία που μεταδίδει ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας μέσω των ιστών του σώματος.

Η ηχώ καταγράφεται και μετατρέπεται σε βίντεο ή φωτογραφικές εικόνες των εσωτερικών δομών του σώματος.

Αν και καμία εξέταση δεν είναι 100% αποτελεσματική, αυτή είναι μια πολύ ακριβής εξέταση για τη διάγνωση των χολόλιθων.

Υπάρχουν και άλλες ακτινολογικές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται μερικές φορές, αλλά το υπερηχογράφημα είναι το κύριο εργαλείο για τη διάγνωση της νόσου της χοληδόχου κύστης.

Σε γενικές γραμμές, το υπερηχογράφημα δεν απεικονίζει καλά τον κοινό χοληδόχο πόρο.

Αν και οι πέτρες σε αυτόν τον αγωγό δεν είναι τόσο συχνές, ενδέχεται ωστόσο να προκύψουν.

Εάν υπάρχει υποψία ότι υπάρχουν, μπορεί να γίνουν οι ακόλουθες εξετάσεις:

Παλίνδρομη ενδοσκοπική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP): Αυτή είναι μια εξέταση και ταυτόχρονα μια πιθανή θεραπεία για τις πέτρες του κοινού χοληδόχου πόρου.

Όταν χρησιμοποιείται ως εξέταση, ένα ενδοσκόπιο – ένας εύκαμπτος σωλήνας με προσαρτημένο φως και κάμερα – εισάγεται στο στόμα του ασθενούς, στον λαιμό του, στο στομάχι και στο λεπτό έντερο.

Εισάγεται μια χρωστική ουσία για να μπορέσουν να διακριθούν οι χοληφόροι πόροι.

Εάν υπάρχουν χολόλιθοι στον χοληδόχο πόρο, μπορούν να αφαιρεθούν με το ενδοσκόπιο.

Αυτό το ενδοσκόπιο δεν μπορεί να αφαιρέσει πέτρες που βρίσκονται μέσα στη χοληδόχο κύστη.

Μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP): Πρόκειται για μια εξέταση που χρησιμοποιεί έναν μεγάλο μαγνήτη, ραδιοκύματα και έναν υπολογιστή για την παραγωγή πολύ καθαρών εικόνων τμημάτων του σώματος.

Σε αντίθεση με την ERCP, η MRCP μπορεί μόνο να διαγνώσει πέτρες του κοινού χοληδόχου πόρου.

Δεν μπορεί να τις αφαιρέσει. Ωστόσο, το πλεονέκτημα της MRCP έναντι της ERCP είναι ότι αποτελεί την ασφαλέστερη εναλλακτική λύση, οπότε συχνά οι γιατροί επιλέγουν αρχικά την MRCP.

Ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα (EUS): Αυτή η διαδικασία συνδυάζει ενδοσκόπηση με υπερήχους (υπάρχει ένας καθετήρας στην άκρη του ενδοσκοπίου).

Όπως και η ERCP, αυτό το ενδοσκόπιο διέρχεται από το στόμα και προωθείται στην περιοχή του κοινού χοληδόχου πόρου και της χοληδόχου κύστης. Απεικονίζει καλά τον κοινό χοληδόχο πόρο.

Παρόμοια με την MRCP, οι χολόλιθοι εντοπίζονται αλλά δεν αφαιρούνται κατά τη διάρκεια αυτής της μεθόδου.

Εάν οι λίθοι του κοινού χοληδόχου πόρου εμφανιστούν με την EUS (ή την MRCP), τότε θα ακολουθήσει γενικά μια ERCP για την αφαίρεσή τους.

Οι σιωπηρές πέτρες δεν αντιμετωπίζονται και πρέπει να αφήνονται στην ησυχία τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν χολόλιθους ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Εάν έχετε συμπτώματα, όπως πόνο, θα πρέπει πιθανώς να υποβληθείτε σε θεραπεία.

Η πιο συνηθισμένη θεραπεία για τις χολόλιθους είναι η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης.

Η αφαίρεση της χοληδόχου κύστης ονομάζεται χολοκυστεκτομή. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων (90%), αυτή η χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί λαπαροσκοπικά, δηλαδή με μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική που έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερη ανάρρωση σε σχέση με τη συμβατική χολοκυστεκτομή.

Οι χολόλιθοι που βρίσκονται στους χοληφόρους πόρους μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα.

Η διαδικασία αυτή γίνεται συνήθως με την ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP).

Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι γνωστή ως ελάχιστα επεμβατική διαδικασία, επειδή χρησιμοποιεί πολλές μικρές τομές αντί για μία μεγάλη.

Το λαπαροσκόπιο είναι ένας στενός σωλήνας με κάμερα. Αυτό το χειρουργικό εργαλείο εισάγεται μέσω μιας τομής.

Η κάμερα επιτρέπει στο γιατρό σας να δει τη χοληδόχο κύστη σας σε μια οθόνη τηλεόρασης.

Στη συνέχεια, η χοληδόχος κύστη σας αφαιρείται μέσω μιας άλλης μικρής τομής.

Εάν ο ασθενής έχει ορισμένες επιπλοκές που σχετίζονται με τις πέτρες στη χολή, ο χειρουργός μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσει τη χοληδόχο κύστη με ανοικτή χολοκυστεκτομή.

Αυτή η χειρουργική επέμβαση απαιτεί μια τομή στην κοιλιά και απαιτεί μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο (τρεις έως πέντε ημέρες). Τα ιατρικά προβλήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε ανοικτή χολοκυστεκτομή είναι τα εξής:

• Να έχετε σοβαρή φλεγμονή της χοληδόχου κύστης.
• Να αντιμετωπίζετε δυσκολίες κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης.
• Να έχετε σοβαρά καρδιακά και αναπνευστικά προβλήματα.
• Το γεγονός ότι η εγκυμοσύνη έχει καθυστερήσει.
• Να έχετε σημαντικές ουλές από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση.
• Να έχετε αιμορραγική διαταραχή ή ηπατική νόσο.
• Να υπάρχει υποψία καρκίνου της χοληδόχου κύστης, μια πολύ σπάνια κατάσταση.

Δεν χρειάζεστε χοληδόχο κύστη για να χωνέψετε σωστά τις τροφές.

Εάν αφαιρεθεί η χοληδόχος κύστη σας, η χολή θα ρέει απευθείας από το συκώτι σας μέσω του ηπατικού πόρου και του κοινού χοληδόχου πόρου προς το λεπτό έντερο.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να έχετε κάποια πιο μαλακά κόπρανα, τα οποία γενικά υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις όπου οι χολόλιθοι χρειάζονται θεραπεία, ο γιατρός σας θα χρησιμοποιήσει μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική για να αφαιρέσει τον λίθο.

Υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διάλυση των λίθων.

Ωστόσο, καθώς οι ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι έχουν εξελιχθεί, αυτά τα φάρμακα δεν χρησιμοποιούνται τόσο συχνά.

Τα φάρμακα διάλυσης μπορεί να χρειαστούν μήνες -ή ενδεχομένως και χρόνια- για να σας απαλλάξουν από τις πέτρες της χολής.

Αντίθετα, μια επέμβαση επιλύει το ζήτημα γρήγορα.

Η χρήση αυτών των φαρμάκων για τη θεραπεία των χολόλιθων θα μπορούσε να αποτελέσει μια επιλογή εάν δεν μπορείτε να υποβληθείτε σε χειρουργική επέμβαση λόγω άλλης πάθησης.

Υπάρχουν διάφορες επιπλοκές εξαιτίας μιας προσβολής από χολόλιθους, μεταξύ των οποίων:

• Φούσκωμα.
• Ναυτία και έμετος.
• Κοιλιακό άλγος.
• Πόνος στον ώμο.
• Πόνος στην πλάτη.
• Πόνος στο στήθος.

Οι χολόλιθοι ενδέχεται επίσης να προκαλέσουν μόλυνση της χοληδόχου κύστης ή των χοληφόρων πόρων.

Μια απόφραξη στον κοινό χοληδόχο πόρο μπορεί να προκαλέσει ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος ή των ματιών σας) ή μπορεί να ερεθίσει το πάγκρεας.

Οι χολόλιθοι δεν μπορούν να προληφθούν.

Ωστόσο, μπορείτε να μειώσετε τους παράγοντες κινδύνου ακολουθώντας συμβουλές υγιεινού τρόπου ζωής.

Είναι σημαντικό να διατηρείτε ένα υγιές βάρος μέσω της άσκησης και μιας ισορροπημένης διατροφής.

Η συζήτηση με το γιατρό σας σχετικά με την απώλεια βάρους και τη διαχείριση της χοληστερόλης αποτελεί επίσης σημαντικό μέρος της πρόληψης των χολόλιθων.

Πολλοί χολόλιθοι σχηματίζονται από χοληστερόλη.

Αν και δεν μπορείτε να αποτρέψετε τη δημιουργία χολόλιθων, μπορείτε να προσπαθήσετε να περιορίσετε την ποσότητα λιπαρών τροφών στη διατροφή σας.

Αρκετές συμβουλές για τον περιορισμό της χοληστερόλης στη διατροφή σας είναι οι ακόλουθες:

• Να τρώτε λιγότερο κρέας.
• Να προσθέτετε ψάρια στη διατροφή σας.
• Να περιορίσετε την ποσότητα των τηγανητών τροφών.
• Να προσθέτετε περισσότερα δημητριακά ολικής αλέσεως.
• Να επιλέγετε γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά (τυρί, γάλα).
• Να προσθέτετε φρέσκα λαχανικά και φρούτα στην διατροφή σας.

Μπορώ να έχω πέτρες στη χολή περισσότερες από μία φορές; Ναι. Εάν έχετε αντιμετωπίσει μια φορά επεισόδιο χολόλιθων, είναι πιθανότερο να ξαναπαρουσιάσετε χολόλιθους.

Η φύση των πολλαπλών προσβολών από χολόλιθους είναι ο λόγος για τον οποίο ο γιατρός σας μπορεί να σας προτείνει την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης.