Ομαλός λειχήνας: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε!

Ένα ευρύ φάσμα παθήσεων προκαλεί εξανθήματα, μερικά εκ των οποίων είναι συχνά και άλλα αρκετά σπάνια.

Ένας από τους πιο ασυνήθιστους τύπους εξανθημάτων προκαλείται από μια ασθένεια που ονομάζεται λειχήνας.

Ο ομαλός λειχήνας προκαλεί ένα κνησμώδες εξάνθημα που αποτελείται από ζωηρά κόκκινα και μωβ εξογκώματα και κηλίδες με ανάγλυφο, μερικές φορές τραχύ, δέρμα.

Άλλα συμπτώματα της πάθησης μπορεί να περιλαμβάνουν πληγές στο στόμα, σχίσιμο των νυχιών και τριχόπτωση.

Θεωρείται ότι ο ομαλός λειχήνας προκαλείται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.

Και παρόλο που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα κάθε ηλικίας, ο ομαλός λειχήνας είναι σπάνιος στα παιδιά.

Είναι πιο συχνός σε άτομα ηλικίας μεταξύ 30 και 60 ετών.

“Διαθέτουμε πολλές διαφορετικές θεραπείες για τον ομαλό λειχήνα, από τοπικές κρέμες στεροειδών ή τοπικές ενέσεις έως συστηματικά φάρμακα, όπως χάπια ή ενέσεις, και φωτοθεραπεία.

Η καλύτερη θεραπεία ή ο καλύτερος συνδυασμός θεραπειών εξαρτάται από το δερματικό εξάνθημα, τα συμπτώματα και άλλα ιατρικά προβλήματα του κάθε ασθενούς”, λέει η δερματολόγος του Yale Medicine Alicia Little, MD, PhD. “Εάν έχετε λειχήνα, οι θεραπευτικές επιλογές που μπορεί να σας βοηθήσουν μπορούν να προσδιοριστούν καλύτερα από τον δερματολόγο σας”.

Τι είναι ο ομαλός λειχήνας;

Ο ομαλός λειχήνας είναι μια φλεγμονώδης νόσος που προσβάλλει συνηθέστερα το δέρμα και το στόμα, αλλά μπορεί επίσης να προσβάλει τον οισοφάγο, τα γεννητικά όργανα, τα νύχια και το τριχωτό της κεφαλής.

Όταν προσβάλλει το δέρμα, συνήθως προκαλεί ένα κνησμώδες, φλεγμονώδες εξάνθημα.

Στο στόμα, η νόσος χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη λευκών, δαντελωτών κηλίδων στη γλώσσα και τα μάγουλα, που μερικές φορές συνοδεύονται από επώδυνες πληγές.

Τι προκαλεί τον ομαλό λειχήνα;

Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακριβώς τι προκαλεί τον ομαλό λειχήνα, αλλά γενικά εκτιμάται ότι είναι το αποτέλεσμα μιας μη φυσιολογικής ανοσολογικής απόκρισης κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται και βλάπτει τα υγιή κύτταρα του δέρματος που ονομάζονται κερατινοκύτταρα.

• Γενετικοί παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο στην εκδήλωση της νόσου: Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο λειχήνας μπορεί να είναι κληρονομικός και ότι ορισμένα γονίδια έχουν συσχετιστεί με αυτόν.
• Η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι επίσης γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει εξανθήματα και άλλα συμπτώματα του λειχήνα.
  Διάφορα συνταγογραφούμενα φάρμακα έχουν συσχετιστεί με εξάρσεις του λειχήνα, όπως ορισμένα φάρμακα για την υψηλή αρτηριακή πίεση, φάρμακα κατά της ελονοσίας και ορισμένα αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα.
  Ωστόσο, για τους περισσότερους ασθενείς με λειχήνα, το εξάνθημα δεν προκαλείται από κάποιο φάρμακο, ακόμη και από συνταγογραφούμενα.
  Οι ασθενείς θα πρέπει πάντα να συζητούν με τον δερματολόγο και τον γιατρό που τους συνταγογραφεί φάρμακα προτού διακόψουν οποιοδήποτε συνταγογραφούμενο φάρμακο.
  Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα μεταλλικά σφραγίσματα των δοντιών μπορεί επίσης να προκαλέσουν την εμφάνιση συμπτωμάτων, ενώ οι λοιμώξεις από ηπατίτιδα Β και C έχουν συνδεθεί με τη νόσο.

Ποια είναι τα συμπτώματα του ομαλού λειχήνα;

Τα συμπτώματα του λειχήνα ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή του σώματος που έχει προσβληθεί.

Δέρμα. Το δέρμα είναι το πιο συχνά προσβεβλημένο όργανο. Τα συμπτώματα είναι τα ακόλουθα:

• Εξάνθημα με κόκκινα ή μωβ, επίπεδα, γυαλιστερά εξογκώματα (βλατίδες) που, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να μετατραπούν σε μεγαλύτερες κηλίδες με ανάγλυφο, τραχύ δέρμα που ονομάζονται πλάκες και κυμαίνονται σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως 1-2 εκατοστά. Σε ασθενείς με πιο σκούρο χρώμα δέρματος, τα εξογκώματα μπορεί να έχουν σκούρο ιώδες ή γκρι χρώμα, ενώ οι ασθενείς με πιο ανοιχτόχρωμο χρώμα δέρματος συχνά έχουν εξογκώματα που είναι πιο ροζ ή ανοιχτό μωβ.
• Κνησμώδες εξάνθημα
• Στην επιφάνεια των βλατίδων και των πλακών μπορεί να εμφανιστούν λευκές γραμμές γνωστές ως “ραβδώσεις του Wickham“.
• Όταν το εξάνθημα υποχωρεί, μπορεί να αφήσει πίσω του σκούρες κηλίδες στο δέρμα.
• Το εξάνθημα προσβάλλει συχνότερα τους καρπούς, τα κάτω άκρα, το κάτω μέρος της πλάτης και τα γεννητικά όργανα.

Στόμα. Στο 50% περίπου των περιπτώσεων, ο ομαλός λειχήνας προσβάλλει τη βλεννογόνο μεμβράνη του εσωτερικού του στόματος. Τα συμπτώματα είναι μεταξύ άλλων:

• ραβδώσεις Wickham στη γλώσσα και τα μάγουλα και – σπανιότερα – στον οισοφάγο.
• πληγές στα ούλα, οι οποίες μπορεί να είναι αρκετά επώδυνες ώστε να προκαλούν δυσκολία στο φαγητό και το ποτό

Νύχια. Περίπου το 10% των περιπτώσεων αφορά τα νύχια ή, σπανιότερα, τα νύχια των ποδιών. Τα συμπτώματα είναι τα εξής:

• Ανάπτυξη ραβδώσεων στα νύχια
• Σπάσιμο
• Το νύχι μπορεί να χαλαρώσει ή να διαχωριστεί από την κοίτη του νυχιού
• Τα εξωτερικά άκρα του νυχιού μπορεί να υποχωρήσουν, αφήνοντας ένα λεπτό νύχι ( που αποκαλείται “πλευρική αραίωση”)

Τριχωτό της κεφαλής. Ένας τύπος λειχήνα, ο λεγόμενος θυλακικός λειχήνας, μπορεί να προσβάλει το τριχωτό της κεφαλής. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Μικρά, φολιδωτά ροζ, βιολετί ή κόκκινα εξογκώματα γύρω από τους θύλακες της τρίχας στο τριχωτό της κεφαλής, τα οποία μπορεί να προκαλούν φαγούρα
• Απώλεια μαλλιών (η οποία είναι συνήθως μόνιμη)

Γεννητικά όργανα. Ο ομαλός λειχήνας μπορεί να προσβάλει τα γεννητικά όργανα ανδρών και γυναικών.

Στο δέρμα, μπορεί να εμφανιστεί ένα εξάνθημα από βλατίδες με επίπεδες κορυφές, κόκκινου ή μωβ χρώματος, στην κεφαλή του πέους ή στο κάλυμμα της κλειτορίδας και στα έσω χείλη του αιδοίου.

Στις γυναίκες, ο ομαλός λειχήνας μπορεί να προκαλέσει πληγές στο αιδοίο και τον κόλπο που μπορεί να είναι επώδυνες και, εάν δεν αντιμετωπιστούν, μπορούν να οδηγήσουν σε ουλές.

Πώς διαγιγνώσκεται ο ομαλός λειχήνας;

Συχνά, ο γιατρός σας θα είναι σε θέση να διαγνώσει τον λειχήνα με βάση τη φυσική εξέταση του δέρματος, των νυχιών, του τριχωτού της κεφαλής και του στόματος.

Μπορεί να σας ρωτήσει αν παίρνετε φάρμακα που είναι γνωστό ότι μπορούν να προκαλέσουν λειχήνα.

Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλειστούν άλλες πιθανές αιτίες του εξανθήματος, ο γιατρός σας θα πρέπει συνήθως να διενεργήσει βιοψία δέρματος.

Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός αφαιρεί ένα μικρό κομμάτι δερματικού ιστού.

Υπάρχουν δύο βασικές τεχνικές για τη λήψη βιοψιών δέρματος: Η μία περιλαμβάνει τη βιοψία “διάτρησης”, κατά την οποία αφαιρείται ένας μικροσκοπικός κύλινδρος δέρματος με ένα ειδικό εργαλείο.

Η άλλη είναι η βιοψία “ξυρίσματος”, κατά την οποία αφαιρούνται τα ανώτερα στρώματα μιας μικρής περιοχής του δέρματος με τη χρήση ξυραφιού.

Στη συνέχεια, ένας παθολογοανατόμος εξετάζει τον ιστό κάτω από ένα μικροσκόπιο για να ελέγξει για τα χαρακτηριστικά σημάδια του λειχήνα.

Πώς αντιμετωπίζεται ο λειχήνας;

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει θεραπεία για τον λειχήνα, πολλές θεραπείες μπορούν να μειώσουν το εξάνθημα και να ανακουφίσουν τον κνησμό που προκαλεί η πάθηση.

Σε πολλές περιπτώσεις, η πάθηση τελικά υποχωρεί, χωρίς θεραπεία, έξι μήνες έως δύο χρόνια μετά την εμφάνισή της.

Οι θεραπείες που μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων περιλαμβάνουν:

Κορτικοστεροειδή. Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή και να ανακουφίσουν τον κνησμό.

Για τοπικά εξανθήματα, ο γιατρός σας μπορεί να σας συνταγογραφήσει μια λοσιόν ή αλοιφή.

Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων στο στόμα μπορεί να χρησιμοποιηθούν πλύσεις, πάστες και τζελ με στεροειδή.  Για πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν ενέσεις στεροειδών ή κορτικοστεροειδή από το στόμα.

Φωτοθεραπεία. Η έκθεση των προσβεβλημένων περιοχών του δέρματος σε συγκεκριμένα μήκη κύματος υπεριώδους φωτός μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και τον κνησμό.

Αντιισταμινικά. Τα αντιισταμινικά μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση από τον κνησμό που προκαλεί ο λειχήνας.

Ρετινοειδή. Τα από του στόματος ρετινοειδή, όπως η ισοτρετινοΐνη και η ασιτρετίνη, μπορεί να συνταγογραφηθούν για τον λειχήνα.

Ανοσοκατασταλτικά. Λόγω της εμπλοκής του ανοσοποιητικού συστήματος στον ομαλό λειχήνα, τα ανοσοκατασταλτικά – φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως η μεθοτρεξάτη και η κυκλοσπορίνη, μεταξύ άλλων – συνταγογραφούνται μερικές φορές για τη θεραπεία πιο σοβαρών περιπτώσεων.

Εκτός από τη λήψη φαρμάκων που συνταγογραφούνται από το γιατρό, τα άτομα που πάσχουν από στοματικό λειχήνα θα πρέπει να ακολουθούν μια καλή ρουτίνα στοματικής υγιεινής που περιλαμβάνει τακτική χρήση οδοντικού νήματος και βούρτσισμα, καθώς και τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο.

Ποιες είναι οι προοπτικές για τα άτομα που πάσχουν από λειχήνα;

Συνήθως ο ομαλός λειχήνας υποχωρεί από μόνος του μέσα σε δύο χρόνια από την εμφάνισή του, αλλά για ορισμένους, ιδίως όταν υπάρχει συμμετοχή από το στόμα, τον κόλπο ή τα νύχια, η κατάσταση παραμένει για περισσότερο χρόνο και μερικές φορές μπορεί να υποτροπιάσει.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα του εξανθήματος, ο λειχήνας μπορεί να προκαλέσει ουλές.

Επίσης, ο ομαλός λειχήνας που προκαλεί πληγές στο στόμα ή που προσβάλλει τα γεννητικά όργανα έχει συσχετιστεί με ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στόματος και πλακώδους καρκινώματος των γεννητικών οργάνων, αντίστοιχα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να παράσχει πληροφορίες σχετικά με τις επιλογές προσυμπτωματικού ελέγχου των ασθενών.