5 πληροφορίες για τους τραυματισμούς κατά τη σεξουαλική επαφή

Αν και είναι δύσκολο να καθοριστούν τα ακριβή στοιχεία της συχνότητας εμφάνισης των τραυματισμών κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, οι τραυματισμοί που σχετίζονται με τη συναινετική σεξουαλική επαφή είναι εξαιρετικά συνηθισμένοι.

Ορισμένες από τις σχετικές παθήσεις είναι ήσσονος σημασίας, όπως τα διαστρέμματα και τα τραβήγματα, ενώ άλλες μπορεί να έχουν σημαντικές, συνεχείς επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του πάσχοντος.

Δεδομένης της απροθυμίας πολλών ασθενών να αποκαλύψουν ή να συζητήσουν αυτά τα προβλήματα, η γνώση του τι πρέπει να προσέξετε αποτελεί επιτακτική ανάγκη.

Τι ακριβώς γνωρίζετε για τους τραυματισμούς που σχετίζονται με τη σεξουαλική επαφή;

Κάταγμα πέους

Η κλινική εικόνα ενός κατάγματος του πέους είναι συχνά αρκετά απλή.

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και τα ευρήματα της φυσικής εξέτασης.

Το σπασμένο πέος είναι συχνά αρκετά ευαίσθητο στην αφή. Λόγω της σοβαρότητας του πόνου, μπορεί να μην είναι δυνατή μια ολοκληρωμένη εξέταση του πέους.

Εάν η περιτονία του Buck είναι άθικτη, η εκχύμωση του πέους περιορίζεται στον άξονα του πέους.

Εάν η περιτονία του Buck έχει τραυματιστεί, το οίδημα και η εκχύμωση περιορίζονται στην περιτονία του Colles.

Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να παρατηρηθεί εκχύμωση σε σχήμα “πεταλούδας” στο περίνεο, το όσχεο και το κάτω κοιλιακό τοίχωμα.

Οι ασθενείς συχνά περιγράφουν έναν ήχο που ακούγεται σαν σκάσιμο, κρακ ή σπάσιμο με άμεση υποχώρηση της στύσης.

Οι λιγότερο σοβαρές κακώσεις του πέους μπορούν να διακριθούν από το κάταγμα του πέους επειδή συνήθως δεν συνδέονται με υποχώρηση της στύσης.

Η επιτυχής κένωση δεν αποκλείει τον τραυματισμό της ουρήθρας- επομένως, απαιτείται οπισθοδρομική ουρηθρογραφία όποτε υπάρχει υποψία τραυματισμού της ουρήθρας.

Οι ασθενείς με ρήξη της εν τω βάθει ραχιαίας φλέβας του πέους μπορεί να παρουσιάσουν ευρήματα παρόμοια με εκείνα του κατάγματος πέους.

Παρουσιάζεται σχετικό οίδημα και εκχύμωση του πέους (“σημείο μελιτζάνας”).

Ο τραυματισμός συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Ωστόσο, ο ασθενής συνήθως δεν ακούει έναν ήχο ρωγμής ή σπασίματος.

Επιπλέον, η πτώση της στύσης δεν επέρχεται αμέσως.

Ωστόσο, λόγω των παρόμοιων ευρημάτων της φυσικής εξέτασης, θα πρέπει να διερευνηθεί χειρουργικά μια ρήξη της εν τω βάθει ραχιαίας φλέβας, διότι συχνά είναι δύσκολο να διαφοροποιηθεί από το κάταγμα του πέους.

Η πρωκτική σεξουαλική επαφή μπορεί να οδηγήσει σε πρωκτικές ραγάδες.

Οι περισσότερες πρωκτικές ραγάδες εμφανίζονται στην οπίσθια μέση γραμμή, ενώ οι υπόλοιπες εμφανίζονται κυρίως στην πρόσθια μέση γραμμή.

Οι ασθενείς σπάνια παρουσιάζουν τόσο πρόσθιες όσο και οπίσθιες ραγάδες.

Οι ραγάδες που εμφανίζονται εκτός της μέσης γραμμής (πλευρικά) θα πρέπει να εγείρουν την πιθανότητα άλλων παθήσεων του εντέρου (π.χ. νόσος του Crohn), λοίμωξης (π.χ. σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα ή AIDS) ή καρκίνου.

Οι τραυματισμοί στην μέση συνδέονται συχνά με τη σεξουαλική επαφή.

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα που σχετίζονται με το τράβηγμα ή τη διάταση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν πόνο και σπασμό που εντοπίζονται πάνω από τις οπίσθιες οσφυϊκές μυϊκές κοιλότητες πλάγια της ακανθώδους απόφυσης ή στην πρόσφυση του μυός στη λαγόνια ακρολοφία.

Με τον ασθενή σε όρθια θέση, αυτός πρέπει να αξιολογηθεί για εμφανείς παραμορφώσεις, αλλαγές στην ευθυγράμμιση ή δυσκολίες στην επίτευξη αλλαγών θέσης ή πλήρους εύρους κίνησης.

Η αξιολόγηση αυτών των σημείων μπορεί να παρέχει ενδείξεις για μυϊκούς σπασμούς και δραστηριότητες που επιδεινώνουν τον πόνο του ασθενούς.

Η αξιολόγηση των κάτω άκρων θα πρέπει να περιλαμβάνει μία κινητική εξέταση, μία αισθητηριακή αξιολόγηση και εξέταση αντανακλαστικών στα γόνατα και τους αστραγάλους.

Η εξέταση ανύψωσης του ευθυτενούς ποδιού (δοκιμή Lasègue) βοηθά στην αξιολόγηση της συμμετοχής του μεσοσπονδύλιου δίσκου, της ισχιαλγίας ή ενός νευρολογικού προβλήματος.

Η δοκιμασία αυτή έχει υψηλή ευαισθησία και χαμηλή ειδικότητα και αποτελεί σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο στην εξέταση ασθενών με οσφυαλγία.

Μια θετική δοκιμασία κάμψης, απαγωγής και εξωτερικής περιστροφής (FABER) υποδηλώνει φλεγμονή της ιερολαγόνιας άρθρωσης- ωστόσο, η δοκιμασία αυτή θα πρέπει να είναι αρνητική σε θλάσεις και διαστρέμματα της οσφυϊκής μοίρας.

Η σεξουαλική επαφή οδηγεί συχνά σε τραυματισμούς στον αυχένα.

Γενικά, η μαγνητική τομογραφία είναι η καλύτερη μη επεμβατική και λεπτομερής απεικονιστική εξέταση για την αξιολόγηση της κατάστασης των μεσοσπονδύλιων δίσκων και του νωτιαίου μυελού.

Ζητήστε μαγνητική τομογραφία εάν απαιτείται λεπτομερής ανάλυση των δομών της σπονδυλικής στήλης (π.χ. νωτιαίος μυελός, δίσκος), όπως, για παράδειγμα, σε μια αξιολόγηση για υποκείμενη κήλη του πηκτοειδούς πυρήνα.

Η μαγνητική τομογραφία ενδείκνυται σε ασθενείς με επίμονο πόνο στο χέρι, νευρολογικά προβλήματα ή κλινικά σημεία πίεσης μιας νευρικής ρίζας.

Τα χτυπήματα και οι μώλωπες συνδέονται συχνά με την άγρια σεξουαλική επαφή.

Στην οξεία φάση μετά από μια μυϊκή κάκωση, η ωρίμανση του αιματώματος, η φλεγμονή, η νέκρωση των κατεστραμμένων μυοϊνιδίων και η φαγοκυττάρωση των νεκρωτικών υπολειμμάτων είναι τα κύρια χαρακτηριστικά.

Στόχος της θεραπείας είναι η ελαχιστοποίηση της αιμορραγίας και της φλεγμονής και ο έλεγχος του πόνου.

Η ακινητοποίηση των άκρων με ανάπαυση, πάγο, συμπίεση και ανύψωση (RICE) θα πρέπει να πραγματοποιείται για τις πρώτες 24 ώρες σε ασθενείς με ελαφρές θλάσεις και για 48 ώρες σε ασθενείς με μέτριες ή σοβαρές θλάσεις.

Η γενική σύσταση είναι να αποφεύγεται η θερμότητα κατά τις πρώτες 24-48 ώρες για να μην αυξηθεί η έκταση της αιμορραγίας και του οιδήματος.

Η θλάση γενικά σταθεροποιείται κατά τις πρώτες 24-48 ώρες και η επακόλουθη αξιολόγηση θα πρέπει να υπαγορεύει την περαιτέρω θεραπεία και πρόγνωση.

Η θερμότητα, η θεραπεία με υδρομασάζ και η ηλεκτροθεραπεία, αν και ευχάριστες για τον ασθενή, δεν έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν το ρυθμό ανάρρωσης από κακώσεις των μαλακών μορίων.

Ο θεραπευτικός υπέρηχος είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος φυσικοθεραπείας που έχει υποστηριχθεί ότι προάγει την αποκατάσταση των ιστών ενισχύοντας τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και τη σύνθεση πρωτεϊνών κατά την επούλωση δερματικών τραυμάτων, τραυματισμών των τενόντων και καταγμάτων.

Η θεωρία βασίζεται στην επίδραση του μικρομασάζ.

Ωστόσο, οι υπέρηχοι μπορούν να ενισχύσουν τον πολλαπλασιασμό τόσο των πρόδρομων μυογενετικών κυττάρων όσο και των ινοβλαστών.

Η παράταση της φάσης πολλαπλασιασμού των ινοβλαστών κατά τη διάρκεια της μυϊκής αναγέννησης μπορεί να προσθέσει στην ποσότητα της μόνιμης παραγωγής ουλώδους ιστού, γεγονός που θα μπορούσε να αντισταθμίσει τις πιθανές θετικές επιδράσεις των υπερήχων στον πολλαπλασιασμό των δορυφορικών κυττάρων.