Συχνά συμβαίνει να παρουσιάζεται ακράτεια ούρων μετά από χειρουργική επέμβαση στον προστάτη. Πόσο σοβαρό πρόβλημα όμως είναι αυτό;
Σχεδόν όλοι οι άνδρες που υποβάλλονται σε επέμβαση για καρκίνο του προστάτη ή για καλοήθη υπερτροφία, αναπτύσσουν ακράτεια ούρων στη συνέχεια. Ωστόσο, η ένταση και η διάρκεια της ακράτειας διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση και σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται ειδική θεραπεία.
Δεν έχει την ίδια ένταση σε όλους
Ή ένταση της ακράτειας διαφέρει μεταξύ των ασθενών. Μπορεί να είναι μόνο μερικές σταγόνες ή να φτάνει μέχρι την πλήρη ακράτεια των ούρων.
Καθώς περνά ο χρόνος και τα τραύματα επουλώνονται η ακράτεια μειώνεται, ιδίως αν οι άνδρες ακολουθούν τις συστάσεις για ειδικές ασκήσεις στην περιοχή.
Η ακράτεια ούρων δεν είναι ίδια για όλους τους άνδρες
Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν ακράτεια ούρων, η οποία εκδηλώνεται ως:
- Αδυναμία ελέγχου των ούρων κατά την προσπάθεια
- Αδυναμία ελέγχου των ούρων με επιτακτική ανάγκη για ούρηση
- Μεικτός τύπος
Η αδυναμία ελέγχου των ούρων κατά την προσπάθεια γίνεται αντιληπτή όταν η κύστη υπόκειται σε πίεση κατά τη διάρκεια βήχα, πταρνίσματος, γέλιου, σωματικής άσκησης ή όταν ο ασθενής κουβαλάει βάρη.
Η έντονη ανάγκη για ούρηση που συμβαίνει ξαφνικά και συνήθως συνοδεύεται από διαφυγή ούρων, ακόμα και τη νύχτα, αποτελεί την ακράτεια επιτακτικού τύπου.
Η ακράτεια ούρων υποχωρεί αυτόματα στις περισσότερες περιπτώσεις
Η ακράτεια ούρων μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στον προστάτη συνήθως βελτιώνεται σταδιακά μέσα σε 1-2 χρόνια χωρίς να χρειάζεται επιπλέον θεραπεία.
- Σε λιγότερο από τρεις μήνες μετά την επέμβαση, σχεδόν το 70% των ασθενών αποκτά φυσιολογική ούρηση.
- Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι περισσότεροι άνδρες που υποβλήθηκαν σε επέμβαση στον προστάτη, κατάφεραν να ανακτήσουν τον έλεγχο της κύστης τους μέσα σε 12 μήνες.
- Σχεδόν το 94% των ασθενών έχουν επανακτήσει τον έλεγχο της κύστης τους μέσα σε διάστημα δύο ετών.
Περίπου 5-7% των ασθενών αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα στον έλεγχο της λειτουργίας της κύστης που διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή είναι μόνιμα.
Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν αφορά μόνο τα άτομα που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για θεραπεία καρκίνου του προστάτη.
Η πλειονότητα των αντρών που υποβάλλονται σε ολική προστατεκτομή λόγω καρκίνου ή καλοήθους υπερπλασίας (πιο σπάνια) αντιμετωπίζουν προβλήματα ακράτειας ούρων, ανεξάρτητα από τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για την επέμβαση.
Σχεδόν έξι στους δέκα άνδρες που υποβάλλονται σε λιγότερο επεμβατικές θεραπείες για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη παρουσιάζουν ελαφρού βαθμού ακράτεια η οποία βελτιώνεται σε 7-10 μέρες.
Λόγω της θέσης του προστάτη, είναι κάτι που συμβαίνει συχνά.
Ο προστάτης εντοπίζεται κάτω από την ουροδόχο κύστη και καταλαμβάνει περιμετρικά την ουρήθρα. Έτσι, αν κάποιος αφαιρέσει μεγάλο τμήμα ή ολόκληρο τον προστατικό αδένα, μπορεί να επηρεαστούν τα νεύρα και οι μύες σε αυτήν την περιοχή.
Μερικοί άνδρες χρειάζονται ακτινοθεραπεία μετά την χειρουργική αφαίρεση του προστατικού αδένα. Η ακτινοβόληση της περιοχής μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό των φυσιολογικών ιστών γύρω από τον σφιγκτήρα της ουρήθρας, την ίδια την ουρήθρα και την ουροδόχο κύστη, οδηγώντας στην ακράτεια.
Μετά από μια επέμβαση αφαίρεσης του προστατικού αδένα, ορισμένοι άνδρες χρειάζονται ακτινοθεραπεία. Αυτή η θεραπεία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τους φυσιολογικούς ιστούς γύρω από τον σφιγκτήρα της ουρήθρας, την ίδια την ουρήθρα και την ουροδόχο κύστη, με αποτέλεσμα την ανεπιθύμητη κατάσταση της ακράτειας ούρων.
Συνήθως, αυτή η κατάσταση υποχωρεί μετά από μερικούς μήνες από το πέρας της ακτινοθεραπείας.
